Το ημερολόγιο ενός θύματος σχολικού εκφοβισμού (bullying)
Εσύ βίωσες εκφοβισμό / εξευτελισμό σαν παιδί;
Το αποκάλεσαν "bullying", μόλις πρίν από λίγα χρόνια. Σαν να το ανακάλυψαν τώρα. Σαν να μην υπήρχε κάν στο παρελθόν. Κι όμως δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Κάποιοι υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει, ότι είναι απλές υπερβολές. Αν το πιστεύεις αυτό, τότε αλήθεια μάλλον βίωσες μία πολύ καλή παιδική ηλικία. Ανάμεσα στα παιδιά, υπάρχει ο εκφοβισμός. Εδώ υπάρχει στους ενήλικες. Άλλο αν το αντιμετωπίζουμε διαφορετικά.
Ειδικά σε μικρόκοσμους, όπως λ.χ. το σχολείο, παρατηρείς την έννοια της κλίκας, να παίρνει άλλες δυναμικές και διαστάσεις. Όταν είσαι παιδί λοιπόν, και δεν έχεις τη κριτική ικανότητα ενός ενήλικα να αντιμετωπίζει καταστάσεις, ζώντας μέσα στο μικρόκοσμο του σχολείου καθημερινά, εγκλωβίζεσαι μέσα στο bullying. Στοχοποιείσαι από την κλίκα και θυματοποιείσαι.
Προσωπικά το βίωνα συνεχώς στο σχολείο. Φαντάσου ένα παιδάκι, ίδιο η Ντόρα η Μικρή Εξερευνήτρια, είχα και ίδιο όνομα πανάθεμά με, με γυαλάκι Χάρι Πότερ. Μιλάμε για εξευτελιστική αντιμετώπιση, μόνο και μόνο επειδή δεν ήμουν η Μικρή Μπάρμπι. Και όταν δεν ήταν η εμφάνισή μου, ήταν οι καλοί βαθμοί μου, ήταν τα ρούχα μου, ήταν κάτι.
Όταν ήμουν 7, το σκηνικό εξωτερικεύθηκε και σωματικά. Τα παιδιά θεώρησαν ότι είναι "αστείο" να μου βάλουν τρικλοποδιά, να με δούν να πέφτω, για να γελάσουν. Πέφτοντας, έσπασα το μπροστινό μου δόντι, και στράβωσαν τα γυαλιά μου, μάτωσε και λίγο το γόνατό μου. Φυσικά, κανένα από τα παιδάκια (που θεωρητικά είναι τόσο αθώα) δεν ήρθε να με σηκώσει. Ξόδεψα αρκετά πολλά χρήματα σε παιδο-οδοντίατρο (δεν ήξερα καν οτι υπάρχει αυτο) για να ανακατασκευάσει το δόντι μου με ξένο υλικό. Σήμερα, το δόντι μου ακόμα δεν είναι ποτέ ίδιο. Καμία δασκάλα δεν έκανε τίποτα για αυτό. Κανένας διευθυντής. Κανένας αρμόδιος γονέας. Οι γονείς μου πλήρωσαν για το σπασμένο δόντι μου, και απλά σωπάσαμε για αυτό. Έπνιξα το πόνο μου στην αγκαλιά της μάνας μου σα παιδί. Και έκλαψα πολύ, όχι για το δόντι, αλλά για τη ντροπή και το αιώνιο γιατί.
Μήπως είναι το στίγμα που σου αφήνει ο παιδικός εκφοβισμός; Γιατί το θυμήθηκα αυτό το περιστατικό; Μήπως σου αφήνει κατάλοιπα σαν ενήλικας; Μήπως γιατί δεν ήταν μόνο ένα το περιστατικό;
Δεν ήταν μεμονομένο. Ήταν συνεχές. Λεκτικός εκφοβισμός, εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, χλευασμός, παρατσούκλια, κλωτσιές, σωματικός πόνος. Μέχρι και το Λύκειο. Θα μου πεις, ολόκληρη γαϊδούρα, δεν έκανες τίποτα όταν σε χτυπούσαν; Θα σου πώ δεν ήταν τόσο εύκολο, όσο όταν το σκέφτομαι σήμερα, ως ενήλικας. Δεν είναι τόσο απλό, και σίγουρα, στο παιδικό σου μυαλό, το μεγενθύνεις.
Φυσικά δεν μπορείς να αποδώσεις ευθύνες αποκλειστικά σε ένα παιδί, όταν οι γονείς του το έχουν παρατημένο, ή ακόμα πιεσμένο, γεμάτο κόμπλεξ που προβάλλουν σε αυτό, όταν το έχουν αφήσει ασύδοτο χωρίς να διάδαξουν έννοιες όπως οι συνέπειες που επιφέρουν οι επιλογές των πράξεών σου. Δεν θέλω να περιοριστώ απλά λέγοντας ότι είναι ποινικό αδίκημα. Γιατί για μένα είναι πολλά παραπάνω, αφού το έχω βιώσει προσωπικά.
Δεν υποδηλώνει αρρώστια, να θέλεις να βλέπεις κάποιον να υποβιβάζεται, να τον χτυπάς, να του προξενείς σωματικές κακώσεις, ενώ είσαι παιδί; Γιατί με την έννοια του "Bullying" εννοούμε τη συστηματική άρρωστη απόλαυση κάποιου να σε εξευτελίζει, θεωρώντας ότι έτσι γίνεται πιο δυνατός. Αρρώστια μές στην οικογένεια υποδηλώνει για το παιδί, αρρώστια του μυαλού για τον ενήλικα.
Είμαι συναισθηματικά φορτισμένη; Ναι είμαι. Δεν ήταν μόνο το δόντι, δεν ήταν μόνο οι μελανιές στο σώμα μου που έβλεπα κατά καιρούς, είναι ότι σου μένει ακόμα το γιατί. Γιατί εγώ; Γιατί κλείνουμε τα μάτια. Και γω, και συ και ο διευθυντής. Γιατί από τότε που ο καθένας κλείνει τα μάτια, δίπλα μας ζει η αρρώστια.
Και μείς κλείνουμε τα μάτια και δίπλα μας, είναι παιδιά, που γίνονται ενήλικες, με αυτά τα πρότυπα...Και υπάρχουν ακόμα δίπλα σου, όσο κλείνεις τα μάτια. Μη σιωπάς. Μίλα για το παιδικό εκφοβισμό σήμερα.
Για την προστασία των ανηλίκων έχουν συσταθεί και λειτουργούν εξειδικευμένες Υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας.
Σε κεντρικό επίπεδο και στη δομή της Διεύθυνσης Δημόσιας Ασφάλειας του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας λειτουργεί το Τμήμα Καταπολέμησης Ναρκωτικών & Παραβατικότητας Ανηλίκων, το οποίο αποτελεί επιτελική Υπηρεσία, στρατηγικού χαρακτήρα, στην οποία έχει ανατεθεί, η παρακολούθηση της παραβατικότητας και της θυματοποίησης ανηλίκων.
Σε περιφερειακό - επιχειρησιακό επίπεδο λειτουργούν:
- Η Υποδιεύθυνση Ανηλίκων της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής.
- Το Τμήμα Ανηλίκων της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης/ΥΔΕΖΙ.
- Τα Γραφεία Ανηλίκων των Υποδιευθύνσεων Ασφάλειας Ηρακλείου Κρήτης και Πατρών.
Ενημερώσου σήμερα, μίλησε σήμερα για φαινόμενα παιδικού εκφοβισμού.
Σχόλια