Πώς έκοψα το κάπνισμα

Ένας χρόνος. Ένας χρόνος που ήρθε και έφυγε και δε κατάλαβα ούτε και γω πώς. Ένας χρόνος που έκοψα το κάπνισμα. Γίνομαι πολύ μελό. Κόφτε την κυρία.

Μου έσβησα και ένα καπκεικ για τα συγχαρήκια. Δε κατάλαβα πως πέρασε ένας χρόνος. Φίλοι και γνωστοί κοιτούν τα χέρια μου άδεια, χωρίς τσιγάρο, με συγχαίρουν. Και τώρα, μετά από ένα χρόνο, συνειδητοποιώ πόσο μεγάλο καλό έκανα στον εαυτό μου. 

Εκεί κάπου στις διακοπές, ανάμεσα στο αντηλιακό και τη Καιπιρίνια μου ( φίλοι μπαρμεν παρτε κασασα της προκοπης γιατι ετσι φτιαχνεται μονο ) ο διάλογος ήταν ο εξής : 

- Εσύ, δε θα καπνίσεις; 

- Όχι το έχω κόψει.. πάει ένας χρόνος. 

(μάτια που γουρλώνουν)

- Πώς το έκανες αυτό ;

Μμμ πώς το έκανα αυτό; 

1) Αρχίκά, το ήθελα. Όλα είναι θέμα απόφασης. Και αν πάρεις μία απόφαση, την υποστηρίζεις. 

Είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που είμαι στη τσίτα όλη μέρα. Ακόμα είμαι, απλά χωρίς τσιγάρο, μπορώ να σε γράψω στα... παλιά μου τα παπούτσια λίγο περισσότερο. 

Κάπνιζα θεωρητικά για να απάρω ανάσα. Θα μου πεις περίεργος συνειρμός. Σε μία κλειστοφοβική που παθαίνει κρίσεις πανικού, έβγαζε νόημα. Σα τις χάρτινες σακούλες ένα πράγμα που σου δίνουν να αναπνεύσεις. Και έτσι ξεκίνησε. Να πάρω ανάσες στη δουλειά , να πάρω ανάσες στην έξοδο που βγαίνεις να χαλαρώσεις.. Και μόνο ανάσα δε πήρα. Πέρασα μία γρίπη, δεν μπορούσα να καπνίσω. Μετά, όταν μου πέρασε ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι μπορούσα. Και τότε ανάσανα. 

Σε κάνει νευρικό. Άμα το χεις και από φυσικού σου, εεε ας πούμε δε γίνεσαι και πολύ ευχάριστος. Ντάξει δε τα λέω εγώ, η επιστήμη. Θα μου πεις κοπελιά, είναι αντικαπνιστική καμπάνια εδώ πέρα; Θα σου πω όχι. Εγώ τα δικά μου βιώματα γράφω. Μετά από ένα μήνα ανασαίνεις πιο πολύ. Χωρίς αυτό. Μπορείς και ανεβαίνεις την ανηφοριά του Παγκρατίου και δε σε πονάει η καρδιά σου ας πούμε. Δε ξυπνάς μπουκωμένος. Δε βήχεις και δεν έχεις μαύρους κύκλους. 

2) Έπειτα, είμαι ένας πολύ σιχασιάρης άνθρωπος. Ο άγιος ο Κλινέξ με έχει χορηγό. ( not sponsored ) 

Βρώμα και δυσωδία το τσιγάρο. Στα μαλλιά , στα χέρια , στα δόντια. Και άμα το κόψεις, βλέπεις πάλι από το πρώτο μήνα το λευκότερο λευκό της Κρέστ. Α, επίσης το δέρμα σου θα γίνει καλύτερο. Και το τσιγάρο κάνει ρυτίδες στο στόμα κορίτσια. Λόγω της κίνησης. 

Και τα μαλλάκια μου μυρίζουν πάλι σαμπουάν. Και όχι το Καρέλια το λάιτ.

3) Το μυαλό μας παίζει περίεργα παιχνίδια. Όλα είναι θέμα συνήθειας. Πραγματικά, οι νευρώνες μας παίζουν περίεργα παιχνίδια.

Τα προβλήματα δε λύνονται με τσιγάρο. Και ότι δε λύνεται, κόβεται. Βασικά τίποτα δε λύνεται αμα δε πάρουμε το κωλαράκο μας να ενεργοποιηθούμε αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Ας επανέλθω. 

Συνηθίζεις, πίνεις το καφεδάκι σου χωρίς τσιγάρο. Εδώ συνήθισα να πίνω καφέ χωρίς ζάχαρη. 

4) Μαζί με όλα τα παραπάνω, ήθελα να αλλάξω. Για να κόψεις το κάπνισμα, πρέπει να θέλεις να αποχωριστείς κάτι. Εγώ αποχωρίστηκα και πολλά άλλα μαζί με αυτό, αλλά αν είναι μέρος της αλλαγής σου, ακόμα και αυτό το μικρό βοηθάει. Από κάπου ξεκινάς, και αφήνεις όλες τις κακές συνήθειες. Το πορτοφόλι μου ανακουφίστηκε. Είναι έξοδα αυτά. Περιττά πλέον, κατ΄εμέ. 

Λίγο πολύ, τείνουμε να είμαστε αυτοκαταστροφικοί. Αποκτάμε συνήθειες που κάνουμε έστω και ασυνείδητα κακό στον εαυτό μας. Ξεκίνα να φέρεσαι καλά στον εαυτό σου, δείξε λίγο αγάπη και αποχωρίσου τις κακές σου συνήθειες. Μπορεί να είναι το κάπνισμα,ή και κάτι άλλο. Στο χέρι σου είναι. Η ζωή σου έχει άγχος αλλά στο μυαλό σου, το τσιγάρο σε αγχώνει πιο πολύ. Όπως όλες οι εξαρτήσεις. 

ΥΓ.
Σίγουρα δεν θα είμαι από αυτές που θα αλλάξουν τρία σπίτια αν κάποιος δίπλα τους καπνίζει, γιατί υπήρξα καπνίστρια. Αλλά αυτό που σίγουρα με εκνευρίζει είναι οι γόπες. Γόπες παντού. Σβήσιμο κάπου και μετά ένα χαρτάκι και το πετάμε, δεν είμαστε γύφτοι να τις πετάμε κάτω. Μην πετάτε τις γόπες σας, μηγίνεστε βλάχοι και ασυνείδητοι.

Αυτά από μένα. Περισσότερη βοήθεια στη διακοπή του καπνίσματος , θα βρείτε στην καμπάνια της ελληνικής αντικαρκινικής εταιρείας : https://stopkapnisma.gr